2 Kôrintianina
Toko faha-4
7 Izahay mitondra izany raki-tsoa izany kosa dia toy ny vilany tany ihany, mba hahitana tsara fa izao hery tsy manan-tsahala izao dia an'Andriamanitra fa tsy anay.8 Ifandaharam-pahoriana izahay, nefa tsy voapotsitra; very hevitra, nefa tsy mamoy fo;
9 enjehin'olona, nefa tsy ilaozan'Andriamanitra; azera, nefa tsy maty.
10 Entinay mandrakariva ao amin'ny tenanay koa fa velona i Jesoa;
11 satria, eo amin'ny fiainanay, dia ny fahafatesana no mananontanona anay lalandava noho ny amin'i Jesoa mba haseho ao amin'ny tenanay mety maty koa fa velona i Jesoa,
12 hany ka ny fahafatesana no miasa ao aminay, fa ny fiainana no miasa ao aminareo.
13 Hoy ny Soratra Masina: Nino aho, ka izany no nitenenako. Noho izahay manana io finoana omen'ny Fanahy Masina io, dia mino koa izahay ka izany no itenenanay.
14 Fantatray fa Andriamanitra, Izay nanangana an'i Jesoa Tompo ho velona, dia hanangana anay koa ho velona miaraka amin'i Jesoa, ary hametraka anay mbaminareo ho eo akaikiny.
15 Eny, noho ny aminareo avokoa izany rehetra izany, ka dia mihamaro ny olona tratran'ny fahasoavana mba hitomboan'ny vavaka fisaorana ho voninahitr'Andriamanitra.
16 Izany no tsy mahaketraka anay, fa na dia mihalevona aza ny maha olona eto ivelany, dia mihavao isan'andro kosa ny maha olona ao anaty:
17 satria ny fahoriana maivana sy mandalo mihatra aminay dia miasa manomana voninahitra lehibe mihoa-pampana sady maharitra mandrakizay,
18 raha tsy mibanjina ny hita izahay, fa ny tsy hita. Ny hita manko dia miserana ihany, fa ny tsy hita no maharitra mandrakizay.
Toko faha-5
1 Eny, fantatsika fa raha rava ny tranolay itoerantsika eto an-tany (izany hoe ity vatantsika ity), dia manan-trano izay tsy nataon-tanan'olona fa narafitr'Andriamanitra isika, dia trano maharitra mandrakizay any an-danitra.2 Koa misento anatin'ity tranolay ity isika fa maniry mafy hitafy ny tranontsika, dia ilay trano avy any an-danitra;
3 satria rehefa itafiantsika izany, dia ho hita ho manana vatana vaovao isika.
4 Eny, raha mbola amin'ity tranolay ity isika, dia misento tahaka ny itambesaran'entana. Tsy hoe satrintsika hendahana ity vatana ity fa satrintsika ny hitafy ilay vatana vaovao, mba hatelin'ny fiainana ny mety maty.
5 Andriamanitra mihitsy no manomana antsika ho amin'izany fanovana izany, ka nanome antsika ny Fanahiny ho antoky ny soa natokany ho antsika.
6 Koa feno toky mandrakariva isika, na dia fantatsika aza fa raha mbola mitoetra ao amin'ity vatana ity isika, dia lavitry ny fonenan'ny Tompo,
7 (satria finoana no andehanantsika fa tsy hoe efa mahita sahady).
8 Feno toky isika, koa aleontsika ny miala amin'ity vatana ity mba hitoetra eo anilan'ny Tompo.
9 Fa ny hankasitrahin'ny Tompo no irintsika voalohany indrindra, na mbola mitoetra ao amin'ity vatana ity isika na miala ao;
10 satria tsy maintsy hiseho eo anatrehan'i Kristy mba hotsarainy isika rehetra, ka handraisan'ny tsirairay avy ny tandrify azy araka izay nataony na tsara na ratsy fony mbola velona tao amin'ity vatana ity.
11 Fantatray ny atao hoe fahatahorana ny Tompo, ka miezaka hampanaiky ny olona izahay. Tena mahalala anay Andriamanitra, ary antenaiko fa mahalala ahy ao amin'ny fieritreretanareo koa ianareo.
12 Tsy hoe midera tena indray aminareo izahay, fa manome anareo izay hahazoanareo mirehareha ny aminay; ka dia mba hisy havalinareo ny olona mirehareha amin'ny zavatra eto ivelany fa tsy amin'ny zavatra ao am-po.
13 Raha marina fa very saina izahay, dia ho an'Andriamanitra izany; raha mitombin-tsaina izahay, dia ho anareo izany.
14 Fa ny fitiavan'i Kristy no manery anay, satria izao no hevitray: maty hamonjy ny olona rehetra ny olona anankiray; noho izany, nandalo fahafatesana koa izy rehetra.
15 Maty hamonjy ny olona rehetra ny olona anankiray, mba tsy ho velona ho an'ny tenany intsony ireo velona, fa ho an'Ilay efa maty sy nitsangana velona hamonjy azy.
16 Ka hatramin'ny naha kristianina anay, dia tsy mihevitra na iza na iza araka ny fisainan'olombelona intsony izahay. Na dia nihevitra an'i Kristy araka ny fisainan'olombelona aza izahay fahiny, dia tsy manao toy izany intsony ankehitriny.
17 Raha misy olona tafaray amin'i Kristy, dia olom-baovao izy; efa lasa ny zavatra tranainy, ary efa mby eo ny zavatra vaovao.
18 Izany rehetra izany dia avy amin'Andriamanitra, Izay nampihavana antsika aminy indray tamin'ny alalan'i Kristy sady nanome anay ny fanompoana hitaona ny hafa hihavana aminy.
19 Eny, Andriamanitra tsy nitana ny fahotan'ny olona fa nampihavana ny olona rehetra aminy indray tamin'ny alalan'i Kristy; ary efa napetrak'Andriamanitra taminay izany teny mitory fampihavanana izany.
20 Koa dia iraka solotenan'i Kristy izahay, ka tahaka ny hoe Andriamanitra mihitsy no mananatra anareo amin'ny alalanay. Solotenan'i Kristy izahay no miangavy anareo hoe: meteza hampihavanina amin'Andriamanitra ianareo.
21 Tsy mba nanota na oviana na oviana i Kristy, nefa ny otantsika dia nampitondrain'Andriamanitra Azy ho famonjena antsika, mba hahatonga antsika handray ny fahamarinana omen'Andriamanitra noho ny firaisana amin'i Kristy.
Toko faha-6
1 Mpiara-miasa amin'Andriamanitra izahay, ka mananatra anareo mba tsy hamela ho very maina ny fahasoavana voarainareo taminy.2 Fa hoy Andriamanitra ao amin'ny Soratra Masina: Tamin'ny fotoana mety, dia namaly ny antsonao Aho; ary tamin'ny androm-pamonjena, dia tonga namonjy anao Aho. Indro ankehitriny no fotoana mety amin'Andriamanitra; indro ankehitriny no androm-pamonjena.
3 Mba tsy hahazoan'ny olona manakiana ny fanompoana sahaninay, dia tsy avelanay hisy zavatra mahasolafaka ny olona, na amin'inona na amin'inona.
4 Fa ahariharinay kosa amin'ny zavatra rehetra fa mpanompon'Andriamanitra izahay, ka dia zakainay amim-pandeferana tokoa ny fahoriana sy ny fahaterena ary ny tebiteby:
5 nokapohina izahay, nahiboka am-ponja, nianjadian-korontana, nampanaovina asa mafy, niari-tory ary nifady hanina.
6 Ahariharinay fa mpanompon'Andriamanitra izahay amin'ny fahadiovan'ny toetranay, amin'ny fahalalanay, amin'ny faharetanay, amin'ny hamoram-ponay, amin'ny Fanahy Masina manentana anay, amin'ny fitiavana tsy mihatsaravelatsihy asehonay,
7 amin'ny fitorianay ny marina ary amin'ny hery omen'Andriamanitra anay. Izay rariny no fiadiana ampiasainay hanafihana sy hiarovan-tena,
8 na omem-boninahitra izahay na alam-baraka, na ratsy laza izahay na tsara laza. Atao ho mpamitaka izahay nefa mpanambara ny marina,
9 atao ho tsy fantatra nefa fantatra tsara, atao ho efa maty nefa dia izao velona izao. Faizina izahay, nefa tsy vonoina ho faty;
10 na dia ampalahelovina aza izahay, dia faly mandrakariva; toa mahantra izahay nefa mampanan-karena olona maro; toa tsy manana na inona na inona, nefa manana ny zavatra rehetra.
11 Niteny tsotra taminareo Korintianina izahay; nosokafanay malalaka taminareo ny fonay.
12 Tsy tery fo taminareo izahay, fa ianareo no tery fo taminay.
13 Miteny aminareo toy ny amin'ny zanaka aho: mba ho setrin'ny ataonay, halalaho koa re ny fonareo aminay!
14 Aza miray petsapetsa amin'ny tsy mpino, fa tsy sahaza anareo ny miara-dia aminy. Satria ahoana no ikambanan'ny marina amin'ny ratsy fanahy? Ahoana no hiombonan'ny mazava amin'ny maizina?
15 Ahoana no hifanarahan'i Kristy amin'i Beliala? Anjara inona no hiraisan'ny mpino amin'ny tsy mpino.
16 Ahoana no hifandraisan'ny tempolin'Andriamanitra amin'ny sampy? Fa isika no tempolin'Andriamanitra velona, araka ny voalazan'Andriamanitra hoe: Honina eo aminy Aho ary handeha eo afovoany, dia ho Andriamaniny Aho ary izy ireo ho vahoakako.
17 Izany no ilazan'ny Tompo hoe: Miala teo aminy ka misaraha aminy; aza mikasika zavatra tsy madio, dia horaisiko ianareo.