Tôbita
Toko faha-12
1 Rehefa tapitra ny lanonam-panambadiana, dia nantsoin'i Tobita i Tobia zanany ka nitenenany hoe: -Anaka, imasoy ny handoa ny karaman'ilay mpiara-dia taminao ary ampio valisoa izany.2 Dia novalian'i Tobia hoe: -Hoatrinona, ry dada, no karama homeko azy? Na dia ny antsasaky ny fananana niarahanay nitondra nody aza no homena azy, dia mbola tsy mahafaty antoka ahy izany.
3 Izy manko no nahatafaverina ahy soa aman-tsara, izy no nanasitrana ny vadiko, izy no nanampy ahy hahazo ilay vola, ary izy no nanasitrana anao. Hoatrinona no karama azoko omena azy amin'izany rehetra izany?
4 Ka hoy i Tobita hoe: -Rariny, anaka, ny handraisany ny antsasaky ny zavatra rehetra tongany teto.
5 Dia nantsoin'i Tobia i Rafaela, ary nilazany hoe: -Raiso ho karamanao ny antsasaky ny zavatra rehetra tonganao teto; ary modia soaaman-tsara any an-tranonao.
6 Tamin'izay i Rafaela no niantso azy mianaka mitokana ka niteny taminy hoe: "Ankalazao Andriamanitra ary ataovy antsoavo eo anatrehan'ny miaina rehetra ny soa nataony taminareo, mba hankalazany sy hiderany koa ny anarany. Ampahafantaro ny olona rehetra ny asan'Andriamanitra arakany mendrika ireny. Aza mitsahatra manao antso avo Azy.
7 Tsara afenina ny tsiambaratelon'ny mpanjaka, fa tsara ambara sy ankalazaina kosa ny asan'Andriamanitra arakany mendrika ireny. "Manaova ny tsara, dia tsy hisy ratsy hahatratra anareo.
8 Ny vavaka araka ny tena izy sy ny fiantrana araka ny fahitsiana dia tsara kokoa noho ny harena tsy ara-drariny ; tsara kokoa ny manao fiantrana noho ny manangona volamena.
9 Ny fiantrana no manafaka amin'ny fahafatesana, ary izy no manadio ny fahotana isan-karazany.
10 Izay manao fiantrana dia ho lava andro iainana; fa izay manao fahotana sy tsy rariny dia fahavalon'ny tenany.
11 "Hasehoko anareo izao ny marina manontolo ka tsy hisy na inona na inona hafeniko aminareo. Efa nampahafantariko sy nolazaiko taminareo ny hoe tsara afenina ny tsiambaratelon'ny mpanjaka fa tsara ambara kosa ny asan'Andriamanitra araka ny halehibiazany.
12 Koa izao ary: fony ianao nivavaka iny, ry Tobita, ary fony nivavaka iny koa i Sara, dia izaho no nanolotra izany vavaka fampahatsiarovana nataonareo izany teo anatrehan'ny TOMPO be voninahitra; fony ianao nandevina ny maty, dia mbola izaho koa no nanolotra ny asanao.
13 Fony ianao tsy nisalasala nitsangana niala teo an-databatra ka nandao ny sakafonao mba handevina ilay faty, dia tamin'iny fotoana iny indrindra no nanirahan'Andriamanitra ahy ho aty aminao mba hitondra fitsapana ho anao.
14 Kanefa Andriamanitra ihany koa no naniraka ahy mba hanasitrana anao sy hanasitrana an'i Sara vinantovavinao.
15 Izaho no i Rafaela, anankiray amin'ireo anjely fito izay eo anoloan'ny TOMPO be voninahitra ary vonon-kanompo Azy."
16 Dia nivarahontsana sy feno tahotra i Tobita sy ny zanany, ka lavo tafahohoka tamin'ny tany,
17 fa hoy ilay anjely tamin'izy mianaka: -Aza matahotra ianareo! Ho aminareo anie ny fiadanana! Mankalaza an'Andriamanitra amin'ny fotoana rehetra.
18 Tsy niankina tamin'ny nahim-poko ny nahateo aminareo ahy fa niankina tamin'ny sitrapon'Andriamanitra; koa Izy no ankalazao sy derao isan'andro vaky.
19 Toa hitanareo nisakafo aho, kanefa tsy nisakafo akory aho, fa fahitana ihany no hitanareo.
20 Koa ny TOMPO no ankalazao eto ambonin'ny tany ary Andriamanitra no ataovy antso avo. Indro aho fa hiverina any amin'Ilay naniraka ahy. Ianareo kosa manaova an-tsoratra ny zavatra rehetra nitranga taminareo. Tamin'izay i Rafaela no niverina ho any an-danitra.
21 Dia niarina i Tobita sy ny zanany lahy fa tsy afa-nahita azy intsony.
22 Nankalaza sy nidera an'Andriamanitra izy mianaka, ary nanao antso avo ny asa lehibe izay vitany, rehefa nisy anjelin'Andriamanitra niseho mba ho fanasoavana azy.