Jôba
Toko faha-17
1 Torovana ny aiko ary madiva hilentika ny androko; ny fasana sisa no miandry ahy.2 Moa tsy ireo mpaneso ve no manodidina ahy, ka ny filany sotasota no tsy ahitako tory?
3 Andriamanitra o, meteza ho hany mpiantoka ahy, fa iza moa ankoatra Anao no hety hanao izany?
4 Efa nataonao very saina ireo sakaizako, koa tsy havelanao hirehareha amiko.
5 Ireo no tonga amin'ilay ohabolana hoe: Manan-kozaraina amin'ny namana, kanefa dia mahajery voamason-janaka.
6 Izaho no ambentin-kiran'ny olona sy fandrorany an-tava hatrany.
7 Efa jembin'ny alahelo ny masoko, ary efa hoatra ny aloka sisa ny tenako.
8 Ankona noho izany ny olo-mahitsy, ary tezitra ny tsy manan-tsiny satria olona mpihatsara velatsihy no ahitany ahy.
9 Fa hoy izy: "Aoka ny marina hifikitra amin'ny lalany, ary aoka ny madio tanana hitombo fiezahana."
10 Avia ka miverena avokoa, ianareo sakaizako. Fa tsy hahita izay olon-kendry eo aminareo aho.
11 Lasa ny androko; foana ny fikasako, dia izay zavatra nirin'ny foko fatratra.
12 Fa ny alina ataon'ny sakaizako ho andro; ary rehefa tonga ny haizina, dia lazainy fa antomotra ny mazava.
13 Inona indray no mbola antenaiko, afa-tsy ny toeran'ny maty ho fonenako? Ao amin'ny haiziny no hamelarako fandriana!
14 Hoy aho amin'ny fasana: "Ianao noraiko", ary amin'ny olitra: "Ianareo no reniko sy anabaviko"
15 Fa aiza ary ny fanantenako? Iza no mbola mahita azy?
16 Miara-midina amiko any amin'ny toeran'ny maty izany, ary hiara-mihitsoka amiko eo amin'ny vovoka.